Vanuit Otavalo reden we naar Quito, de hoofdstad van Ecuador. Een primatour was voor mij geen overbodige luxe, met die haarspeldbochten door het landschap. Voordat we in Quito waren, maakten we eerst een uitstapje naar het midden van de wereld: de evenaar!
Langs de weg zagen we het Mitad del Mundo monument. Het is gebouwd op de plek waar de evenaar is berekend door een Franse ontdekkingsreiziger in 1736. Uit recentere berekeningen met GPS blijkt dat de evenaar eigenlijk 240 meter noordelijker ligt. In de 18e eeuw zaten ze er dus maar een kwart kilometer naast met hun berekeningen, eigenlijk best wel knap!
Solar Inti Ñan museum
Dit museum ligt op de recent berekende evenaar. Het is een klein museum, maar erg leuk om te bezoeken! We kregen een rondleiding door een Engels sprekende gids, die ons veel dingen liet zien over de leefwijze en geschiedenis van de inheemse bevolking in dit gebied. Zo waren er nagebouwde hutten met hangmatten, maquettes, en een display met een gekrompen hoofd! Ook deden we allemaal “wetenschappelijke” proefjes op de evenaar.
Best een beetje luguber, zo’n gekrompen hoofd. De gids vertelde dat de inheemse bevolking vroeger hoofden liet krimpen door eerst de schedel en hersenen uit te verwijderen, en het hoofd dan met verschillende kruiden te koken. Gekrompen hoofden van vijanden werden op een speer gezet, gekrompen hoofden van overleden familieleden werden ook wel als halsketting gebruikt.
Na het culturele gedeelte van de rondleiding, was het tijd voor het “wetenschappelijke” gedeelte. De gids had een verplaatsbare wasbak waarin ze zowel op het noordelijk als op het zuidelijk halfrond water in goot. Ze gooide kleine blaadjes in het water zodat we beter konden zien welke kant de blaadjes op draaiden terwijl het water wegliep. Precies op de evenaar liep het water recht naar beneden, zonder te kolken. Op het noordelijk halfrond draaide het water tegen de klok in door het putje. Tien stappen verderop, op het zuidelijk halfrond, draaide het water met de klok mee. Ongelofelijk!
Misschien een beetje té ongelofelijk, want een vriend van ons hoorde het toen we thuiskwamen en was erg sceptisch, dus hij en Constantijn hebben het opgezocht. De corioliskracht, die er dus voor zorgt dat het water op twee verschillende halfronden de andere kant op draait, zou niet zo sterk moeten zijn dat je het zo duidelijk kan zien in zo’n wasbak. Dus misschien was het effect hier een beetje uitvergroot door de manier waarop de gids het water in de wasbak goot. Maar op de evenaar liep het water wel echt recht naar beneden! Ik vond het dus wel cool om te zien.
Ook kon je een ei laten balanceren op een pin op de evenaar, om zo de status van “egg-master” te bereiken. Omdat je op de evenaar stond zou dat makkelijker gaan dan anders, maar het was alsnog een hele uitdaging. Na een minuut geduldig schuiven en verplaatsen, stond mijn ei recht overeind! Bij de uitgang kreeg ik een diploma voor het balanceren van mijn ei, haha, en een stempel in mijn paspoort. Onze favoriete reisvloggers, Kara & Nate, hebben ook een filmpje gemaakt over dit museum (van 05:10 tot 11:00), dat zeker leuk is om te bekijken!
Quito
We reden door naar Quito en stopten nog even bij een uitzichtpunt boven de stad, met een (nogal griezelig uitziend, vond ik) Mariabeeld. Hier waren kinderen aan het vliegeren op een nabijgelegen veldje, blijkbaar is dit ook een geliefd uitstapje voor locals.
In Quito zelf werden we gelijk ondergedompeld in de drukte op het kerkplein vol met locals. We bezochten de kerk Monasterio de San Fransisco, waar mooie muziek en een dienst was, en De La Compañia de Jesus, die helemaal met bladgoud versierd was. We lunchten in een restaurantje aan een binnenplaats. Daarna liepen we naar La Basilica, naar gezegd de mooiste gotische kerk van Zuid-Amerika.
